Ask deryasi Sohbet Sitemiz İçin Özenle Sectiqimiz Ask Dolu Sozler
Önceden cümlelerim hep “Kaybedecek bir şeyin yok benim!” diye biterdi. Şimdi ise “Kaybedecek tek bir şeyim kalmadı!” ile bitiyor.
Ne zaman ki babanız değil de anneniz haklı gelmeye başladı size, o zaman büyümeye başladığınızı anlarsınız. Ve hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Kimseyi tanımak için büyük çabalar harcamayın. Yanındaki insanlar kim olduklarını ortaya döker hep. Erkek yanında taşıdığı kadınla tercihinin kalitesini, kadın ise yanında yürümesine izin verdiği adam ile kendi değerini belirler.
Kaybetmekten korktuğum ne varsa hepsini kaybettim. Korkacak o kadar bir durum da yokmuş.
Güzel günlerin gelmeyeceğini anladığımdan değil, güzel günleri yaşamak isteyen umudum olmadığından koptu ip.
Birinin hayatındaki yerinizi yadırgadığınızda hiçbir yerinde olmamayı tercih edin. Belirsizlik değersizliğin en büyük kanıtıdır. En güzel yarınlarınızı değersiz geçirmeyin.
Penceresiz kaldığım zamanlarda sorguladım güneş ışığını. Bir bana mıydı dünyanın karanlıklığı?
Akvaryumun içindeki bir balığım sanki. Ama sorguladığım şey suyun ne olduğu…
Sanki yıllarca koşmuşum da varamamışım gibi. Ama bunu yürüyerek varanlara anlatamaya çalışıyorum!
Geçmişine bir sünger çekmedikten sonra ıslanmaktan şikayet edemezsin!
Bu dünyadan çekip gittiğimde, ardımda hiçbir iz bırakmayacak kadar kırgın olacağım…
İnsan en çok kendinin şeytanı.
Kör kuyularda çıkış aradım durdum. Ama kuyunun duvarları dik ve ıslaktı!
Yaşamak için değil de, ölemediğimiz için yaşıyoruz sanki!
Nimet saymıştım hayatımda. Meğerse kırıntıymış…
Sanki atom bombası kalbime atılmış gibi. Yeşeren tek bir yer. Yaşama sevincinin olduğu tek bir nokta yok.
Nehirin karşısı mutluluk. Nehirin karşısı huzur. Ama ben yüzme bilmiyorum ve nehir hırçın!
Belki de her şeyi içimize attığımızdan yer kalmıyor içimize.
Şartlar değişince değişir insanlar.
Güçlü olduğumu yıkıldığım zaman yapayalnız ayağa kalktığımda anladım…
Her şey yolunda diye kendimi kandırırken yolun yokuş olduğunu anlamak…
Yarınım olacak insanı bulacağım, yaram olacak insanı değil!
Bana çiçek almıştı. Galiba içimde öldüğünü anladığı zamanlardı…
Sanki hem bile isteye kaybolmuş, hem de beni bulmuşlar da iyi olmuş gibi hissediyorum.
Babam yaşasaydı hepinizi döverdi.
Tüm cümlelerini üzerime yığmıştı. Ondan düştüm uçurumdan aşağı…
Sabrettiğini sanarken vazgeçtiğini anlamak…
Ben penceren bile bakmazken, senin kapıyı çalman neyi değiştirecek?
Hayata geldim. Şimdi yaşamayı ne idare edebiliyorum, ne de iade…
Güzel günlerin gelmeyecek olmasından değil de yaşayacak hevesinin olmamasını anladığında kopuyor ip.
İncelmedi ip, ben de bıçak attım..
Önceden vedalar canımı acıtırdı şimdi hüznü bile hissettirmiyor. Alışkanlık denilen o şey hiç de iyi bir şey değil.
İçim… Ne kasırgalar koptu orada. Ama sorsan herkese güneştim ve ışık saçtım. İçimdeki çığlıkları tek bir insan duymadı.
Ne yaptıysam hiçbir şeyine yaranamadım. Her hareketinle yaraladın. Dilerim ki bir gün yaranmaya çalışırken sen de yaralanırsın!
Şayet bir gün eskisi gibi olmaz ve ağır konuşursam, daha önceki haksızlıklarınıza sustuklarımı hatırlayın!
Herkesin sevdiği bir insan olsaydım önce karakterimden şüphe duyardım!
Anlatmayı değil, tek bir bakışımla beni anlayabileni seviyorum.
Yarını olun insanların yarası değil.
Güç olan şeyler geç de olmadı. Olması işte. Nasip her şeyden önce…
Çiçekler mezarlığa götürmek için değildi sadece. İnsanlar mutlu edilmeyi hayattayken hak ediyorlardı.
Bazılarının filmlerde izleyip de dayanamadığı sahneleri birebir yaşadım.
Yalnızlık tek kalmak değil, etrafındaki insanların yanlış insanlar olmasıdır.
İnsan yaşattığını yaşıyorsa ben hiç kendimi tanıyamamışım!
Ömür diyorum. Güzel günlerin gelmesini beklemekle geçiyor en çok.
Gözleri boğulacak kadar derindi… Ondandı belki de cesaret edemeyişim. Ben hiç okyanusta yüzmemiştim.
Sildiğim numaranın her rakamını ezberledim.
Bir insana güzel bir fotoğraf bakmak istiyorsanız, ona en son ki davranış şeklinize dikkat edin.
Aynı histe birleşen iki insan tüm “olamaz”ları yıkar.
İyi niyete kanan insan salak değildir. Ama koca bir kaybedendir.
Acı dediğin şey herkese gösterilmez. Çünkü ateşine kimin su kimin odun atacağını kestirmek zordur.
İnsanın kendinden bile kaçmak istediği zamanlarda sığınmak istediği tek bir kişi oluyor.
Her insanın dünyada bir ağırlığı varmış. Göğsümün üstündeki ağırlığın tüm dünyaya uyguladığın ağırlıktan çok daha fazla oysa.
Bazı acılar kendini tanımana yardım eder. O acıdan sonra asla eski sen gibi olamazsın. Şimdiki aklım olsa dediğiniz ne varsa o acıların yaşattığıyla öğretilir size.
Kendinizi başkasına veya başkasından gelen iyiliğe alıştırmayın. Kendi çabalarınızla attığınız bir adım başkasının desteğiyle koşmaktan çok daha iyidir. Minnetin kölesi olmayın.
Rakı masasında kaybedilmiş şeylerden bahsedecekler ve sen ne kadar içersen iç o masadan hissettiğin üzüntüyle ayık kalkacaksın. Herkes kaybettiği şeyler için ağlayacak, sen asla sahip olamadığın bir şey için.
Çok geçmeyecek. Belki birkaç yıl. Ve sen böyle olmasını istemediğin her şeye tek tek teşekkür edeceksin oldukları için!
EtiketlerSende Paylaş: Facebook Tweet Pinterest Google+ Whatsapp